Już w XVI wieku miejscowość jest wzmiankowana  jako ośrodek przemysłowy. W 1532 r. istniała tu kuźnica wodna. Została zniszczona w 1667 roku, ale w jedenaście lat później wznowiła działalność. W 1748 r. za czasów biskupa Andrzeja Załuskiego wzniesiony został wielki piec. Produkował on w chwili powstania około 150 t surówki rocznie. Po gruntownym remoncie w 1783 r. pracował nieprzerwanie aż do powodzi w 1812 r., kiedy to został zburzony. Czynna obok odlewnia wykonywała bardzo szeroki asortyment produktów. W 1829 r. wybudowano nowy wielki piec według planów Jacka Lipskiego. Napęd miechów odbywał się za pomocą koła wodnego a jako napęd pomocniczy służyła maszyna parowa o mocy 16 KM . Przy wielkim piecu zbudowano wieżę gichtociągową. Istniejącą wraz z wielkim piecem odlewnię przebudowano w latach 1835–1836. Posiadała ona wtedy osobny budynek z miechami. Zaopatrzona była w aparaty do podgrzewania dmuchu i maszynę parową o mocy 6 KM . Funkcjonowały dwa piece kopułowe i piec płomienny. Produkcja w tym okresie przeznaczona była głównie na potrzeby wojska. Wytwarzano m.in. bomby, granaty, kartacze oraz wykonywano odlewy części budowlanych i części maszyn.
   Po pożarze w 1860 r. wielki piec nie został już odbudowany lecz czynna była jeszcze przez długi okres odlewnia. Obecnie cały zakład jest w ruinie.