|
Na obszarze gminy istnieją tradycje górnicze: w czasach średniowiecza
wytapiano tutaj żelazo w piecach dymarkowych usytuowanych głównie
nad brzegami rzek (m.in. w Rudzie Strawczyńskiej, Hucisku, Niedźwiedziu).
Jednak dopiero w XVIII w. we wsi Kuźniaki produkcja żelaza została
zapoczątkowana na szerszą skalę. W 1782 roku uruchomiono wielki
piec w hucie należącej do rodziny Radońskich. Huta
„Jadwiga” w II poł. XIXw. produkowała ok.1000 ton surówki
rocznie. Zakład
był kilkakrotnie modernizowany, w 1844 roku wyposażono go we
fryszerki –
urządzenia przerabiające surówkę na stal. W okresie
rozkwitu w hucie pracowało 70-ciu robotników, wytwarzano balustrady,
kraty, krzyże, blachy i in. Ostatnią rozbudowę zakład przeszedł w
1890 r. znajdując się pod zarządem spółki Kamiński-Grosman, ale
już siedem lat później hutę zamknięto z uwagi na wyczerpanie się
zasobów miejscowej rudy żelaza. W
opuszczonych pomieszczeniach fabrycznych urządzono młyn wodny.
Do dziś znajduje się w Kuźniakach ruina wielkiego pieca oraz
dawne ujęcie wody (grobla, staw, upust –
do odprowadzania wody z
rzeki) potrzebnej do napędzania kół wodnych, podziemny sklepiony
kanał dł.ok.100 m oraz zwały żużla-osadu zalegające głównie
przy jego wylocie.
Huty
miedzi i ołowiu znajdowały się także we wsi Bugaj nad rzeką
Bobrze, w miejscy, gdzie do dnia dzisiejszego znajduje się młyn
wodny. Inne miejsca związane z hutnictwem to: Drabów, Piotrowice,
Strawczyn–Burawa. W większości tych miejsc do dnia dzisiejszego
nie zachowały się obiekty poprzemysłowe, jedynym śladem są występujące
tam resztki żużlu żelaza. W wieku XVI na obszarze gminy rozwinięte
było hutnictwo szkła, eksploatowano galenę oraz baryt.
|
