|
Pierwsza wzmianka o istnieniu kościoła w Sierakowicach pochodzi z
1447 roku. Do
XVII w. Sierakowice były samodzielną parafią
–
od 1679 roku kościół
stanowił filię parafii w Rachowicach. Zachowany do dziś kościół
powstał w 1675 roku, jego budowniczym był Józef Jozek. Datę budowy
potwierdza data na belce tęczowej.
Drewniany kościół jest
orientowany, konstrukcji zrębowej, nawę i zamknięte trójbocznie
prezbiterium otaczają soboty. Od
strony północnej do prezbiterium przylega zakrystia, natomiast od frontu
dobudowana jest wieża konstrukcji słupowej, na ceglanej podmurówce,
poprzedzona kruchtą z początku XX wieku. Wieża zwieńczona jest ośmiobocznym
hełmem namiotowym, natomiast wieżyczka sygnaturki hełmem baniastym. Hełmy
te, charakterystyczny dwukalenicowy dach nad nawą i prezbiterium oraz ściany
kościoła pokryte są gontem.
Wnętrze kościoła posiada wystrój barokowy.
Warto zwrócić uwagę na dwukondygnacyjny ołtarz główny z roku 1678
– w roku 2002 poddany gruntownej renowacji oraz ambonę i
chrzcielnicę z przełomu XVII i XVIII wieku. Ołtarze boczne pochodzą
z XIX wieku. Prezbiterium oddziela od nawy tzw. „tęcza”, na
belce której umieszczono krucyfiks i Grupę Ukrzyżowania (Matka Boska,
święty Jan i Maria Magdalena). Po przeciwnej stronie nawy znajduje się
wsparty na sześciu kolumnach chór muzyczny poszerzany w 1827 roku, (z
tego też roku pochodzą organy). Nad nawą strop płaski, natomiast w
prezbiterium zastosowano kolebkowy. Zachowały się również stare
portale oraz drzwi z okuciami i oryginalnym zamkiem.
Siedemnastowieczna polichromia figuralna została
pokryta nowszą w 1860 roku, a ponownie odsłonięta podczas prac
konserwacyjnych w latach 2001–2002. Malowidła pokrywające ściany
nawy i prezbiterium przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu.
Nie zachowało się stare ogrodzenie, natomiast wejście
na teren okalającego kościół cmentarza prowadzi przez oryginalną
bramkę.
|
