Pierwotnie Dąbrówka, zwana później Wielką, należała do parafii św. Małgorzaty w Bytomiu. W 1277 r. przyłączono ją do parafii św. Piotra i Pawła w Kamieniu. W Dąbrówce istniała już mała kaplica z początku XIX wieku. Po jej spłonięciu w 1874 r. mieszkańcy wsi postanowili zbudować nową. Kamień węgielny nowej kaplicy poświęcono 30 września 1882 r. 30 września 1883 r. nowy kościół poświęcił w imieniu biskupa jego komisarz, ks. Marx z Miechowic. W głównym ołtarzu umieszczono obraz Matki Boskiej Częstochowskiej uratowany z pożaru dawnej kaplicy, uznawany przez wiernych za słynący łaskami. Patronką kościoła została Matka Boska Wspomożenia Wiernych. 

   W 1884 r. w kaplicy umieszczono organy autorstwa Carla Volkmanna z Gliwic z 1867 r., odkupione z tymczasowego kościoła w Siemianowicach. Dąbrówkę Wielką odłączono od parafii kamieńskiej 28 sierpnia 1893 r.  Samodzielna parafia powstała 15 września 1895 r. Obecnie Dąbrówka Wielka jest ósmą dzielnicą Piekar Śląskich liczącą około 4000 mieszkańców.

   W wyniku wzrostu liczby parafian, planowano budowę nowego kościoła. Ostatecznie rozbudowano starą świątynię. Autorem projektu rozbudowy, który powstał w 1901 r., był architekt Ludwig Schneider z Opola, prace wykonał mistrz budowlany Fedor Wieczorek z Królewskiej Huty. Ołtarz główny był dziełem spółki Vereinigte Tischlermeister z Nysy, ta firma wykonała także ambonę. W ołtarzu umieszczono obraz Świętej Rodziny autorstwa Juliana Waldowskiego z Wrocławia, a nad nim pochodzący z dawnej kaplicy obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Trzy dzwony ufundowała gmina, a odlano je w firmie F. Otto w Hemelingen koło Bremy. W 1917 r. dwa zostały zabrane na cele wojenne. Dwa nowe dzwony zamówiono w 1929 r. w Stoczni Gdańskiej. W 1942 r. znów trzy dzwony zabrano na cele wojenne, a pozostała jedynie sygnaturka. Zastąpiono je w 1957 r. trzema dzwonami stalowymi z huty „Małapanew" w Ozimku. W latach 1996-1997 parafia zakupiła cztery nowe dzwony spiżowe z wytwórni Zbigniewa Felczyńskiego w Taciszowie. Witraże, ufundowane przez parafian, powstały we wrocławskiej firmie Seiler. Witraż w południowym transepcie, przedstawiający Matkę Boską Wspomożenia Wiernych, był wzorowany na wielkim ołtarzu kościoła salezjańskiego w Turynie. Nowe 20-głosowe organy o dwóch manuałach, były dziełem firmy Paul Berschdorf z Nysy. Zostały one wyremontowane w 1958 i 1978 r, a gruntownie przebudowane w latach 1992-1993.
   W imieniu biskupa - 22 czerwca 1903 r. kościół poświęcił dziekan, Josef Konietzko z Radzionkowa, a 11 czerwca 1904 r. świątynię konsekrował kard. G. Kopp. W 1957 r. powstał plan rozbudowy kościoła o dwie boczne nawy, jednak ostatecznie nie doczekał się on realizacji. W 1964 r. rozpoczęto remont wieży kościelnej; usuwano również skutki szkód górniczych. Stare ołtarze zostały usunięte w roku 1970, aby wprowadzić nowy wystrój prezbiterium projektu Wiktora Ostrzołka.

   Kiedy proboszczem parafii został ks. Henryk Kuczob (1994 r.) przystąpiono do generalnego remontu kościoła i całego kompleksu sakralno-kościelnego. W prezbiterium przywrócono w 1999 r. zrekonstruowany ołtarz główny dzieła Rajnera Smolorza z Zabrza i oryginalną ambonę. W prezbiterium umieszczono nową figurę Matki Boskiej Wspomożycielki Wiernych autorstwa Andrzeja Borgieła z Czechowic-Dziedzic wg projektu sprzed 100 lat. Nowy wystrój zaprojektował architekt Marek Gierlotka. 

   Kościół  p.w. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych wraz z otoczeniem stanowi kompleks sakralno-kościelny wpisany do rejestru zabytków.