Katedra p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny - Plac Katedralny 1

tzw. Katedra Łacińska 

   Geneza rzymskokatolickiej świątyni katedralnej we Lwowie łączy się z narodzinami struktur organizacyjnych metropolii halickiej (lwowskiej) w XVI wieku. Budowę kościoła parafialnego p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny rozpoczęto w 1370 roku. Konsekracja miała miejsce dopiero 24. XII.1481 roku. Przez stulecia katedra zmieniała zarówno swój plan architektoniczny wskutek dobudowy szeregu kaplic, jak również wystrój wewnętrzny. To tu, przed wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej zw. Domagaliczowską, król Jan Kazimierz złożył 1 IV 1656 r. religijno-patriotyczne ślubowanie, proklamując Matkę Bożą Królową Korony Polskiej. W trosce o wielowiekowe dziedzictwo religijno-artystyczne reprezentowane w Bazylice Metropolitalnej obrządku łacińskiego we Lwowie, po roku 1991 r. zainicjowano na szeroką skalę prace konserwatorskie. W całości finansowały je instytucje polskie. Wspomniano już o gruntownej renowacji prezbiterium z ołtarzem głównym włącznie, odnowiono obie zakrystie, dokonano wymiany więźby dachowej i poszycia, pokrywając dach nową blachą miedzianą, sukcesywnie kontynuowane są prace w kolejnych kaplicach bocznych, czy wreszcie wykonano remont elewacji zewnętrznej. Wszystkie te zabiegi sprawiły, że świątynia odzyskała swój dawny splendor i dostojeństwo, nadwyrężone wskutek upływu czasu lub ludzkich zaniechań.

http://lwowskabazylika.org.ua/pl/historia/rys-historyczny-katedry.html

Archikatedralny sobór św. Jura 

Już w XIII wieku na wzgórzu tym stała kaplica i domki mnichów-pustelników. Ok. 1280 roku książę Lew wzniósł pierwszą drewnianą cerkiew i klasztor. które spłonęły w 1340 roku, po czym rozpoczęto budowę nowej murowanej świątyni. Wokół niej stopniowo przybywało kaplic. W 1539 roku, po przeniesieniu do Lwowa siedziby diecezji prawosławnej z Halicza, cerkiew św. Jura stała się soborem katedralnym. W II połowie XVIII wieku rozpoczęto budowę nowej świątyni według projektu Bernarda Meretyna, jednego z najwybitniejszych architektów polskiego rokoka. Wystrój zewnętrzny ukończono ostatecznie w 1772, wnętrze świątyni ozdobiły polichromie Michała Filewicza.

Katedra ormiańska pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

   Pierwsi Ormianie osiedli we Lwowie jeszcze przed lokacją miasta. Pierwsza świątynia na miejscu obecnej katedry była drewniana i powstała, według tradycji, jeszcze w XII wieku. Obecna budowla pochodzi z 1363 roku, (wieża 1570) nawiązywała stylem do architektury kolonii ormiańskich na Krymie, widoczne też były wpływy grecko-bizantyjskie. Jako materiału budowlanego użyto kamienia ciosanego, spajanego wapnem. W 1901 roku postanowiono dokonać przebudowy i odnowienia świątyni. Sporządzenie projektu rozbudowy powierzono krakowskiemu architektowi, Franciszkowi Mączyńskiemu. W świątyni znajdują się też witraże projektu Mehoffera i piękne malowidła ścienne Rosena.

Cerkiew Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zwana Uspieńską lub Wołoską

   Zespół cerkiewny składa się z cerkwi Uspieńskiej, dzwonnicy  zwanej od nazwiska fundatora wieżą Korniakta i kaplicy Trzech Świętych. Fundatorem pierwszej cerkwi był hospodar mołdawski Aleksander Łopuszanin (stąd nosi ona potoczną nazwę Wołoskiej). Drugą cerkiew wzniesiono z inicjatywy Bractwa Uspieńskiego, Wieża Korniakta uważana jest za jeden z najcenniejszych zabytków polskiej architektury manierystycznej XVI wieku.