Cerkiew p.w. św. Dymitra została zbudowana w 1841 roku, w typie budownictwa zachodnio-łemkowskiego. Posiada ona drewnianą konstrukcję zrębową, i wieżę o konstrukcji słupowej. Budynek jest trójdzielny i jednonawowy. Nad nawą i prezbiterium występują pozorne sklepienia zwierciadlane. Dachy są łamane, podbite gontem i kryte blachą. Zdobią je trzy baniaste wieżyczki ze ślepymi latarniami. Większość znajdujących się we wnętrzu zabytków pochodzi z XIX wieku. Jednak część z nich szczególnie cennych, ma wcześniejszy rodowód. Pochodzą prawdopodobnie ze świątyni, która pierwotnie stała na miejscu obecnej cerkwi.
Są to: późnobarokowy ołtarz boczny z 1729 roku z ikoną „Przemienienia Pańskiego", oraz z obrazem „Chrystus w grobie”. W ołtarzu zachwyca bogata ornamentyka roślinno-geometryczna zdobień. Podobny rodowód ma dzwon z 1707 roku. Na uwagę zasługują ponadto dwa obrazy ludowe pochodzące z późniejszego okresu: wotywny z 1854 roku „Ukrzyżowanie”, oraz ikona „Św. Barbara” z 1867 roku.
   Prezbiterium od nawy dzieli późnobarokowy ikonostas z przełomu XVIII i XIX wieku, podzielony warstwowo według tematyki. U samej góry umieszczone są obrazy Patriarchów Starego Testamentu, niżej Matki Boskiej w różnych okresach jej życia, a jeszcze niżej Apostołów. Na wysokości ołtarza można zobaczyć obraz św. Mikołaja, Matki Boskiej Gwiazdy Zarannej, Pana Jezusa, oraz św. Demetriusza patrona cerkwi, a najniżej sceny ze Starego Testamentu.